Ljósbrá
Ljósbrá,
þá var sífellt sumar,
og sól í hjarta;
þú komst til mín.
Ennþá
fyllist sál mín sælu
er sit ég þögull
og minnist þín.
Þinn ástarbikar þú barst mér fullan
í botn ég drakk hann
sem gullið vín.
Ljósbrá,
meðan blómin anga,
með bljúgu hjarta
ég minnist þín.
Eiríkur Bjarnason / Ágúst Böðvarsson
