Syneta
Milli jóla og nýjárs um nótt við komum
í nístingskulda, slyddu og él.
Syneta hét skipið sem skreið við landið
með skaddað stýri og laskaða vél.
Við austurströndina stóðum á dekki
störðum í sortans kólguský.
Drunur brimsins bárust um loftið
og bæn mín drukknaði óttanum í.
Viðlag:
Innst í firðinum sáum við ljósin lýsa
ljósin sem komu þorpinu frá.
Um síðir þau hurfu í hríðina dökku
um hjörtu okkar flæddi lífsins þrá.
Þessa nótt skipið á Skrúðnum steytti
skelfing og ótti tóku öll völd.
Í bátana komumst við kaldir og þreyttir
í kolsvarta myrkri beið aldan köld.
Þá nótt við dóum Drottinn minn góður
drukknuðum bjarglausir einn og einn.
Himinn og haf sýndist saman renna
okkar síðasta tak var brimsorfinn steinn.
Innst í firðinum ...
Í þangi við fundumst og fimm ennþá vantar
í fjörunni aldan skilaði oss.
Í hús á börum við bornir vorum
með bláa vör eftir öldunnar koss.
Ef þú siglir um sumar vinur
og sérð við Skrúðinn brimsorfin sker.
Viltu biðja þeim fyrir er fórust,
þeim fimm sem aldrei skiluðu sér.
Bubbi Morthens
